Andrea Arnold’un ikinci filmi Fish Tank, kendisine hatırı sayılır bir ün getiren filmi oldu. Başrollerinde Katie Jarvis ve kariyerinin henüz başındaki Michael Fassbender’in bulunduğu film, 15 yaşındaki Mia’nın kendi yaşamı için kurduğu hayallere, arzulara ve yaşadığı hayata odaklanıyor. Arnold’un banliyölerde anlattığı hikayeleri Fish Tank ile devam ediyor ve bu sefer yine çarpıcı bir kadın baş karakter tanıma fırsatı buluyoruz. Okuldan atılmış ve yaşıtlarıyla anlaşamayan Mia, annesiyle ve mutsuzluğuyla baş başa kalmış bir genç kızdır. Tıpkı Red Road’daki Jackie gibi, güçlü mü yoksa kırılgan mı olduğuna dair ipucu vermez. Peşinden gitmek istediği arzuları olan ama sürekli şikayet eden bir ergen olarak çıkar karşımıza. Ancak, annesinin yeni erkek arkadaşı Conor’la aniden tanışmasıyla bütün dünyası değişir.
Andrea Arnold, dünyaya umutsuz bakan ve yalnızca günlerini geçiren bir genç kızın zihnine girmeye çalışıyor ve onun başarı çabalarına yakından bakma gayretinde bulunuyor. Fish Tank aslında bir büyüme hikayesi olarak karşımıza çıkıyor bu açıdan bakınca. Mia’nın karmaşık geçen zamanlarını, içinde yaşadığı akvaryumu keşfederek anlatmayı tercih ediyor. Mia’nın çevresiyle iletişimi, yürüdüğü sokaklar, rahatsız olduğu durumlar ve kendisine yarattığı güvenli bölgesi çerçevesinde çabalayışına şahit oluyoruz. İyi bir dansçı olmak isteyip bu konuda sık sık çalışarak, kendisini ispat etmeye çalışıyor. Yaşadığı dünyada kimseye güveni olmayan bu genç kızın en yakın ilişkisi birbirlerine olan sevgilerini bile dile getiremedikleri kız kardeşi ile kurulmuş durumda. Arnold’un kamerası Mia’nın dünyasını resmederken bir süreden sonra ev içine çok daha fazla harcamaya başlıyor. Bir anda mutfakta belirmesiyle tanıştığı annesinin erkek arkadaşının çevrede ve çoğunlukla evin içinde olması Mia için değişik bir güven ortamı kuruyor. Kabul görmek için elinden geleni yapan bu kız için baba figürünün önemi ilk başta akla gelse de, Conor’un varlığıyla gözle görülür hale geliyor. Mia’nın annesine karşı duyduğu nefreti artık kıskançlıkla beslemesi, bir çeşit yarışa girmesine sebep oluyor.
Andrea Arnold, yalnızlığı bu defa çok daha başka bir boyuttan işlemeyi tercih ediyor. Mia’nın yalnızlığının ona yaptırdıkları, hayatından değişikliklere sebep olacak kararlardan ziyade bütün hayatını şekillendirecek kararlar haline geliyor. Belki de bu şekilde bütün yaşamın kırılma noktasını 15 yaşına dayandırıyor yönetmen. Yetişkin olmak zorunda olan bir çocuğun muhakeme yeteneğini sorgulamasa da, sonuçlarını göstermekten çekinmiyor. Conor’un Mia için olan öneminin açığa çıkmasının ardından meydana gelen sonuçlar ve akabinde Mia’nın hırsla katarsis anını kovalaması, vicdanıyla hırsı arasında kalan bu yalnız kızın yaşadığı korku anları Arnold’un kamerasından oldukça net biçimde görülüyor. Gerek duygularının çözüldüğü anların, gerekse Mia’nın hırsla hareket ettiği sahnelerin anlatımını sabırla gerçekleştiriyor. Mia’nın attığı her adımı, katettiği her yolu gözlememize izin veriyor ki, bu da karakterle olan bağımızı fazlasıyla güçlendiriyor.
El kamerasını çoğunlukla kullanan Arnold, başarılı planlar yakalamayı asla ihmal etmiyor. Özellikle renk kullanımındaki başarısı ve Mia’nın dans tutkusuyla paralel olarak filmi beslediği müziklerle atmosfer oluşturmakta başarılı adımlar atıyor. Andrea Arnold’a Cannes Film Festivali’nden yine Jüri Büyük Ödülü kazandıran Fish Tank, benzer konuya sahip birçok filmin deneyip de erişemediği bir derinlik sağlıyor karakterlerine. Adım adım işlediği senaryosuyla ikinci filminde kendi seviyesini iyice belli eden Arnold, son yılların en başarılı büyüme hikayelerinden birine imza atıyor.
***ETKİNLİK ÜCRETSİZ VE HERKESE AÇIKTIR.
